ოხ... უკვე ჯანმრთელი ავადყოფი ვარ!..

დიდიხანი არ არის რაც ახალი სენი მეტაკა... ყამეების თევა, გულის აჩქარება, ვენებში სისხლის მდინარეების ხმაური, მონატრება და აქედან გამოწვეული დეპრესიები...

ცხოვრებაში ლექსი არ მიმიძღვნია არავისთვის, არც ჩემი და არც წამიკითხავს არავის დაწერილი, სჰენ გეძღვნებათქო არ მითქვამს მარა ახლა ეგ უკვე დამემართა.
ხმაზე – ხმას როცა ვაგივეგ ლამის ცრემლი მომადგეს, ასე დამუნჯებული და დაშტერებული არ ვყოფილვარ, სულ მენატრება და სულ მასზე მეფიქრება...

თვალები- ნეტა სულ მის თვალებს მაყურებინა, ზუსტად იმ თვალებმა შემაყვარა მისი თავი.

მოკლედ...
საერთოდ მაგიჟებს! ყურადღებიანი და მოსიყვარულე...
აღარ გავაგრძელებ და მიყვარს!
ავად ვარ, შეყვარებული ვარ!
გაგიჟებული ვარ, ვზივარ და ლექსებს ვუკითხავ ხოლმე, მონატრებულს...

ციტატა: სიკვდილი მენატრება უშენოდ... მაგრამ სიკვდილზე მეტად შენთან ყოფნა!