მთა რომ ჩემი ცხოვრების ერთერთი განუყოფელი ნაწილია ალბათ უკვე მოგეხსენებათ ვინც კი მიცნობს, მთა და კერძოდ თეთნულდი "წმინდა მთა" რომელიც ბარში რამოდენიმეწლის უკან ჩამოვიტანეთ 7-მა ქუთაისელმა ბიჭმა, სიმბოლურად რათქმაუნდა თორე ისე ეს მთა ისევ სვანეთის ერთერთი ღირშესანიშნავი და ლამაზი ალაგია რომელიც 4852 მეტრიდან სიამაყით დაჰყურებს სვანეთს.
მთა თეთნულდზე ცოტას მოვრჩები საუბარს და ახლა მოგიყვებით კლუბი თეთნულდის 10 დღიანი ხეტიალის შესახებ რომელიც კავკასიონის ცენტრალურ მთებში, სვანეთის ქედსა და ეგრისის ქედებს შორის გადაჭიმულ სამთო მოგზაურობაზე გიამბობთ.
12 აგვისტოს დილით მე და გიორგი ენუქიძე წავედით სვანეთში დიდი მისიით, 170 კმ საფეხმავლო გზის გასავლელად სვანეთისა და სამეგრელოს მთებში.
სანამ უშალოდ მოგზაურობაზე მოგიყვებით ცოტას გადავუხვევ და გიამბობთ გიორგიზე, კაცი რომელიც ჩემთვის არ არის ბავშვობა თუმცა, უკვე მის ხასიათს ისე ვიცნობ როგორც საკუთარ თავს და იმდენად დიდი იმედია ჩემთვის მთაში (ვინც კარგად არ იცით, აგიხსნით! მთაში საიმედო ადამიანი ბარში 10000-მაგად იმედი და ძალაა) რომ, საკუთარ შესაძლებლობებში უფრო დამარწმუნა და მისი თავმდაბლობით ყველაფერს აკეთებს რომ არაკომფორტულად არ იგრძნო დაღლილმა თავი, ხმამაღლა გათქმევინოს რომ "მე ეს შევძელი" და გზა განაგრძნო უფრო დიდი მიზნებისკენ, ტყუილად არ არის ჩვენი კლუბის ლიდერი და შეუპოვარი მთამსვლელი რომელსაც დიდი მიღწევების გაკეთება შეუძ₾ია.
გავაგრძელებ მისიაზე საუბარს, დილით საზოგადოებრივი ტრანსპორტით წავედით ქუთაისის ავტოსადგურიდან მესტიაში.
დაახლოებით 3 სათისთვის ჩავედით მესტიაში, გიომ ჩვენს მეგობარ გიორგი მაწკეპლაძეს დაურეკა მოვიდა ჩავბარგდით მის მანქანაში, ჩაბარგების დროს აღმოჩნდა რომ კარავი დაგვრჩა სამარშუტო ტაქსში რომელშიც თავდაპირველად ქუთაისში ჩავჯექით, ის მარშუტკა მოვიდა ცოტა მოგვიანებით და ჩვენი ბარგი 100% შევავსეთ, მივირთვით სვანური კულინარიის შედევრები, ცოტა ლუდიც დავურთეთ თან, ამასობაში ჰოლანდიელი ერიკიც შემოგვიერთდა რომელიც წინაწელს გაეცნოთ ბიჭებს და მე მხოლოდ იმ დღეს გავიცანი, ჩავჯექით მანქანაში და ქორულდის ტბებამდე მანქანით აგვიყვანა გიომ.
მიუხედავად იმისა რომ სვანეთში ვებრჯერ ვყოფილვარ მაინც ახალ სვანეთს ვნახულობდი და ჩემთვის აქამდე უცნობ მარშუტის სილამაზეში კიდევ ვრწმუნდებოდი, გზად უამრავი ფეხით მოსიარულე ტურისტი, მოტოციკლეტებით ჩამოსული უცხოელები, ავტომობილით ჩამოსული უცხოელი და ცხენზე ამხედრებული ადამიანები გვხვდებოდნენ.
მივდიოდით და ჩვენი საყვარელი მთა, თეთნულდი, თან გვაცილებდა და თავისი უმწიკლობით გვეპრანჭებოდა და მის სიდიადეში ვარწმუნებდა, თითქოს რაღაცას გველაპარაკებოდა და გვიყვებოდა, თან გვაბარებდა უშბასთან რაღაცას რომელიც იქედან არ ჩანდა და ჯერ კიდე დამალული იყო ქედებს შორის.
გიომ გარკვეულმონაკვეთამდე აგვიყვანა, შემდეგ გვირჩია დავრჩენილიყავით მწემსების ქოხში და იქვე გაგვაჩერა როგორც კი ალპურში ავედით, თუმცა საბოლოო ჯამში გავნაგრძეთ გზა, რადგან ქოხში ცხოვრობდა მწყემსი და ჩვენც ვეცადეთ ჩვენი სტუმრობით არ შეგვეწუხებინაგავნაგრძეთ გზა და ქორულდის ტბებთან ბოლომდე ავედით დავემშვიდობეთ გიოს.
დავიწყეთ მზადება ღამისთვის, კარავი გავშალეთ, გიო, მე და ერიკი გავნაწლდით კარავში, ცოტა წავიხემსეთ, მერე კარტი ვითამაშეთ, დაღამებამდე გარეთ გამოვედით, იქაურობა დავათვალიერეთ ოტოები გადავიღეთ, ერთი სიტყვით დავტკბით სილამაზით რაც იქაურობას გააჩნდა, თან დიდრონი მთების სილამაზით და იქვე მოჭენავე ცხენების რემით ვტკბებოდით რომელიც უცნაურო ენერგიით და ხმით გამოჩნდენ უსწორმასწორო ზედაპირზე და ტკბებოდნენ იქ არსებული თავისუფლებით და ითვისებდნენ სივრცეს.
ცოტა აცივდა, შორს მთები სილუეტად გამოჩნდა, რაც უკვე იმას ნიშნავდა რომ ღამე ხდებოდა იქაურობის მბრძანებელი და ჩვენი მომავალი დღე მხოლოდ ღამის დასუსტებით დაიწყებოდა.
მთა თეთნულდზე ცოტას მოვრჩები საუბარს და ახლა მოგიყვებით კლუბი თეთნულდის 10 დღიანი ხეტიალის შესახებ რომელიც კავკასიონის ცენტრალურ მთებში, სვანეთის ქედსა და ეგრისის ქედებს შორის გადაჭიმულ სამთო მოგზაურობაზე გიამბობთ.
12 აგვისტოს დილით მე და გიორგი ენუქიძე წავედით სვანეთში დიდი მისიით, 170 კმ საფეხმავლო გზის გასავლელად სვანეთისა და სამეგრელოს მთებში.
სანამ უშალოდ მოგზაურობაზე მოგიყვებით ცოტას გადავუხვევ და გიამბობთ გიორგიზე, კაცი რომელიც ჩემთვის არ არის ბავშვობა თუმცა, უკვე მის ხასიათს ისე ვიცნობ როგორც საკუთარ თავს და იმდენად დიდი იმედია ჩემთვის მთაში (ვინც კარგად არ იცით, აგიხსნით! მთაში საიმედო ადამიანი ბარში 10000-მაგად იმედი და ძალაა) რომ, საკუთარ შესაძლებლობებში უფრო დამარწმუნა და მისი თავმდაბლობით ყველაფერს აკეთებს რომ არაკომფორტულად არ იგრძნო დაღლილმა თავი, ხმამაღლა გათქმევინოს რომ "მე ეს შევძელი" და გზა განაგრძნო უფრო დიდი მიზნებისკენ, ტყუილად არ არის ჩვენი კლუბის ლიდერი და შეუპოვარი მთამსვლელი რომელსაც დიდი მიღწევების გაკეთება შეუძ₾ია.
გავაგრძელებ მისიაზე საუბარს, დილით საზოგადოებრივი ტრანსპორტით წავედით ქუთაისის ავტოსადგურიდან მესტიაში.
მიუხედავად იმისა რომ სვანეთში ვებრჯერ ვყოფილვარ მაინც ახალ სვანეთს ვნახულობდი და ჩემთვის აქამდე უცნობ მარშუტის სილამაზეში კიდევ ვრწმუნდებოდი, გზად უამრავი ფეხით მოსიარულე ტურისტი, მოტოციკლეტებით ჩამოსული უცხოელები, ავტომობილით ჩამოსული უცხოელი და ცხენზე ამხედრებული ადამიანები გვხვდებოდნენ.
მივდიოდით და ჩვენი საყვარელი მთა, თეთნულდი, თან გვაცილებდა და თავისი უმწიკლობით გვეპრანჭებოდა და მის სიდიადეში ვარწმუნებდა, თითქოს რაღაცას გველაპარაკებოდა და გვიყვებოდა, თან გვაბარებდა უშბასთან რაღაცას რომელიც იქედან არ ჩანდა და ჯერ კიდე დამალული იყო ქედებს შორის.
გიომ გარკვეულმონაკვეთამდე აგვიყვანა, შემდეგ გვირჩია დავრჩენილიყავით მწემსების ქოხში და იქვე გაგვაჩერა როგორც კი ალპურში ავედით, თუმცა საბოლოო ჯამში გავნაგრძეთ გზა, რადგან ქოხში ცხოვრობდა მწყემსი და ჩვენც ვეცადეთ ჩვენი სტუმრობით არ შეგვეწუხებინაგავნაგრძეთ გზა და ქორულდის ტბებთან ბოლომდე ავედით დავემშვიდობეთ გიოს.
დავიწყეთ მზადება ღამისთვის, კარავი გავშალეთ, გიო, მე და ერიკი გავნაწლდით კარავში, ცოტა წავიხემსეთ, მერე კარტი ვითამაშეთ, დაღამებამდე გარეთ გამოვედით, იქაურობა დავათვალიერეთ ოტოები გადავიღეთ, ერთი სიტყვით დავტკბით სილამაზით რაც იქაურობას გააჩნდა, თან დიდრონი მთების სილამაზით და იქვე მოჭენავე ცხენების რემით ვტკბებოდით რომელიც უცნაურო ენერგიით და ხმით გამოჩნდენ უსწორმასწორო ზედაპირზე და ტკბებოდნენ იქ არსებული თავისუფლებით და ითვისებდნენ სივრცეს.
ცოტა აცივდა, შორს მთები სილუეტად გამოჩნდა, რაც უკვე იმას ნიშნავდა რომ ღამე ხდებოდა იქაურობის მბრძანებელი და ჩვენი მომავალი დღე მხოლოდ ღამის დასუსტებით დაიწყებოდა.
Comments